33* 516 sto — stokroć S jak -iu- dowodzi, z

33* 516 sto — stokroć S jak -iu- dowodzi, z francuskiego, a to 'sucha gałęź', łotew. stebere, 'rząp z włos. stucco, 'gips'. (ogona)'; duńskie staver, 'kół', do sto, dwie êcie, setny; setka, a we­stabh-; lit. stabas, 'słup' (oraz 'bał­ dle tego sedna, zamiast ^ścina; sot­wan', oraz 'zapora', bo stabyti oraz stabnia (rus.); we złożeniach stu- oraz sto-: dyti znaczy 'powstrzymywać, tamo­ stokrocić, oraz t. d., stonog(a) r. 1500.wać'), stebêtis, 'dziwić się' ('stać słu­ Prasłowo; u wszystkich Słowian tak pem'); niem. Stab, oraz w Buchstabe, samo; lit. szimtas (lit. sz-, nasze nord. stafr. Z nosówką: lit. stems-, z gardłowej podniebiennej; sa­ brys, stambras, 'badyl'. mogłoska nieco odmienna); ind. śa- *stój-, w dawnem stojny, stojność, iam, greckie hekaton, łac. centum 'pewność', dziś tylko we złożeniach: (stąd nasze przeróżne cetnary, cen­dostojny, dostojeństwo, przystojny, tymetry) ; niem. Hundert (goc. hund)nazwa herbowa Ostoja; stójka, Stochmal, 'procent mączny': >na 'warta', stójkowy; stojak, 'figiel' stochmal do młynów*; z niemiec­ (w 16. wieku, np. przy »ciągnieniu kota«),'figlarz, darmojad',np.: »tego kiego Staubmehl. Stodoła, czesko-polska pożyczka stojaka, co nic nie robi«, oraz o 'po­ z Staroniem, stadal (dziś po narze­ sągach (świętych)': »stojakom oraz obra­ czach Stadfejl), od pnia sta-, por. zom niemym*; p. stać; stój obok łac. stabulum (p. stado). bywa staj(a); stójło; stojączki, 'sierpień' (p. Miesiące), ale przysłowie: »wła­ oraz w cerk. stodolja. stóg, stożek, stożkowy, stozyc sny nieboszczyk Dąbek, co w sto(siano); stozyna, o 'stertach'; pra­ jączki zdechłe, z 17. wieku, chyba słowo; znaczy właściwie 'kół, ostro- nie o 'sierpniu' prawi. kół, mniej więcej którego stoży się siano'; stok (do ciec, p.), dwojakie: jedno identycznie u wszystkich Słowian. Pień cerk. sutok, 'ściek' (Sątok), 'co ra­ stog-; steg- u nas w ścieg (p.), ściekaj,zem ścieka, spływa' (»stoczki piwa«, 'zawiasa', 'cardo', na oścież (drzwi 'resztki'), oraz o'pochyłościach': »stoki otworzyć); u innych Słowian oraz z przy­ górskie*, skąd stoczyć oraz staczać się; rostkiem -er: cerk. stezer oraz stozar, stok, 'zbiór'. Drugie okazuje się cerk. iztok, 'kół, zawiasa'; lit. stagaras oraz stege-'wyciek, kopalnia': » napić się płynu rys, 'badyl niekrótki, suchy', łotew. ze stoku*, »woda stokowa* ('źró­ stêgs, 'kij niekrótki', niem. stecken dlana'), »do stoczka po wodę*. (bardzo rozpowszechnione; pień steg-, O * stoczku woskowym* moźnaby o 'sterczeniu'); staroczes.s#aà,*balka', mimo wszystko pomyślić, źe to niem. Wachs* ceTk. stèg, 'chorągiew', rus. stjah stock raczej, razem z stoczkarzem. (ja z ê, jak nieraz, nie z ę). Podobne R. 1564 stokiem, 'duchem, prędko', słowo, bo z tym samym wzrost­ czy nie raczej skokiem? U Bułga­ kiem urobione, ale od pnia ind. rów stoka 'towar', u Serbów 'trzoda stabh-, okazuje się ogóluie słowiańskie ste- bydła'.